Dobra lektura może mocno pobudzić wyobraźnię… i nie tylko. Czytamy i polecamy godne uwagi erotyki, ale też poradniki oraz prace popularnonaukowe. Dowiesz się tutaj, o co warto wzbogacić swoją biblioteczkę.
Historia o Loganie O'Toole'u - wschodzącej gwieździe branży porno. Jest on reżyserem produkcji +18, który nie raz sam musi wejść... w rolę aktora. Jest zadowolony ze swojego życia. O swojej pracy opowiada z ekscytacją, dodając do tego dobre wynagrodzenie - można śmiało stwierdzić, że robi to co kocha ;)
Jeżeli czytałaś dwie poprzednie części tej trylogii Laurelin Paige i masz o nich pozytywne zdanie, to Uwikłani. Na zawsze również spełni twoje oczekiwania.
„Perwersjonistka” to zbiór dwunastu opowiadań erotycznych napisanych przez polską pisarkę – Julię Kruk. Nie jest to typowa, nieco już nudna literatura erotyczna, ponieważ autorka w dużej mierze skupia się na problemach skomplikowanej kobiecej psychiki.
Książka Emmanuelle, autorstwa Emmanuelle Arsan, jest dużo mniej popularna, niż kultowy już wręcz film pod tym samym tytułem. A szkoda, bo dzieło to jest nawet lepsze od filmowego klasyka lat 70-tych.
Po raz pierwszy czytałam tę książkę jako nastolatka. Podebrałam ją po kryjomu z biblioteczki taty i studiowałam z wypiekami na twarzy. Nie miałam wówczas pojęcia, że to kontynuacja, a mój zmysł krytyczny był zdecydowanie mniej rozwinięty niż dzisiaj.
Uwikłani. Obsesja to druga część trylogii, która okupuje pierwsze miejsca książkowych list przebojów. Ta powieść erotyczna często porównywana jest z cyklem Greya, ale jedno trzeba wyraźnie zaznaczyć – jest od niego dużo lepsza!
Seria książek Laurelin Paige zaczyna się od pozycji Uwikłani. Pokusa. To pełna namiętności opowieść o rodzącym się uczuciu pomiędzy milionerem, Hudsonem Piercem, a zwyczajną dziewczyną – Alayną.
Pewne książki już przed momentem swojego napisania skazane były na skandal. Książka Pauline Réage (Dominique Aury) z pewnością trafiłaby na Kościelny Indeks Ksiąg Zakazanych, jeżeli w 1954 jeszcze by on funkcjonował. Jednakże nawet powojenna Francja nie była przygotowana na tego rodzaju powieść i pierwsze wydanie rozeszło się w zaledwie 600 egzemplarzach. Zarówno sprzedawano ją, jak i wymieniano się nią pod ladą, z dala od czujnych oczu „stróżów moralności”. Książka była obrazoburcza do tego stopnia, że jej prawdziwa autorka ujawniła swoją tożsamość dopiero w 1994 roku.